به گزارش سازه جو: به نقل از تعادل، دغدغه‌های مربوط به تأمین مسکن از دو عامل نشأت می‌گیرد. اول آنکه خرید مسکن بزرگ‌ترین معامله‌ای است که قاطبه مردم در طول عمر خود انجام می‌دهند. به‌گونه‌ای که خانواده‌های متوسط تقریباً حدود یک‌چهارم از درآمد و اقشار فقیر یا در آستانه فقر 70 درصد و حتی بیشتر از درآمد خود را به امر مسکن اختصاص داده و هر تغییر کوچک در قیمت مسکن و اجاره‌بها می‌تواند آثار مخرب و جبران‌ناپذیری بر زندگی فرد داشته باشد.

  کار دولت مسکن‌سازی نیست

در همین رابطه، پرویز کاکایی، رییس یکی از شعب بانک دولتی بابیان اینکه تجربه نشان داده است، دخالت دولت در بخش مسکن همواره به سود شهروندان نیست، گفت: در بررسی مقاله‌های مربوط به تجربه دخالت‌دولت‌های متعدد در بخش مسکن‌سازی مثال‌های زیادی وجود دارد که بیانگر شکست حضور دولت به عنوان تصدی‌گری در بخش مسکن است.

وی گفت: کشورهای سوسیالیستی که پنجاه سال حاکمیت نظام کمونیستی را تجربه کردند، مسکن را عامل اصلی توسعه محیط شهری و عامل تسریع در صنعتی شدن می‌دانستند. این کشورها (در دهه ١٩٨٠) حداقل ١٠ درصد از بودجه ملی را صرف تأمین مسکن کردند و تهیه مسکن و شغل از وظایف اصلی دولت به شمار می‌رفت.

  فقط تامین مسکن برای آسیب دیدگان

در همین رابطه، حسین احمد اوغلی، کارشناس مسکن بابیان اینکه ساخت مسکن در کشورهای دارای نظام سرمایه‌داری تنها بر عهده بخش خصوصی است، گفت: در این کشورها تنها بخش تأمین مسکن برای اقشار آسیب‌پذیر جامعه به عهده دولت گذارده شده که این نیز دارای تبصره‌های خاص است در بخش‌های دیگر دولت تنها نقش حاکمیتی را دارد.